Zgromadzenie Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa w służbie kulturze narodowej

15 grudnia w Rzymie odbyła się konferencja pt. Zgromadzenie Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa w służbie kulturze narodowej. Organizatorami konferencji byli: Dom Generalny Zgromadzenia Zmartwychwstania Pańskiego, Akademia Zamojska oraz Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Podczas spotkania naukowego wystąpili m.in.: dr Piotr Kondraciuk, AZ, Muzeum Badań Polarnych w Puławach, św. Kajetan z Thieny – patron Zgromadzenia Zmartwychwstańców, prof. dr hab. Mirosław Lenart, Instytut Badań nad Renesansem i Barokiem, Idea rycerstwa w kazaniach i mowach Aleksandra Jełowickiego, dr hab. prof. UMCS Renata Bizek-Tatara, UMCS, dr hab. prof. UKSW Małgorzata Wrześniak, Edukacja i ochrona młodzieży w świetle doktryny Zmartwychwstańców, dr Dagny Nestorow, PAN Warszawa, dr Rafał Nestorow, PAN Warszawa, Pomiędzy Rzymem a Paryżem. Artystyczna wizja krakowskiego kościoła Zmartwychwstańców ojca Leona Zbyszewskiego (1832-1907) oraz dr Beata Skrzydlewska, UKSW, Muzeum Narodowe w Lublinie, Muzeum Zgromadzenia Zmartwychwstania Pańskiego Pana Naszego Jezusa Chrystusa w Rzymie.

Celem naukowego spotkania było przede wszystkim upowszechnianie wiedzy o Zgromadzeniu Zmartwychwstania Pańskiego, które miało początki we Francji w pierwszej połowie XIX wieku (sam zakon powstał w Rzymie). Bogdan Jański, Piotr Semenenko i Hieronim Kajsiewicz – uważani za założycieli zgromadzenia – byli pierwszymi członkami tej Wspólnoty i jednocześnie aktywnymi działaczami na rzecz sprawy polskiej na obczyźnie w czasie „Wielkiej Emigracji”. Najważniejszą postacią i inicjatorem działalności zgromadzenia był jednak o. Bogdan Jański, nazwany także „apostołem emigracji”. Według jego zamierzeń Zgromadzenie, którego był współzałożycielem, miało nieść pomoc rodakom żyjącym na obczyźnie, ale także Polakom w kraju, nie tylko pod względem materialnym, lecz przede wszystkim duchowym. Z czasem działalność zgromadzenia (głównie z powodu wyjazdu najważniejszych działaczy i inicjatorów na studia do Włoch) została przeniesiona do Rzymu. Skupiała się ona głównie w takich instytucjach jak Caffe Greco, pałac książąt Odescalchi oraz klasztor księży zmartwychwstańców przy via San Sebastianello 11, który ostatecznie stał się centralnym punktem działalności polskiej emigracji w stolicy państwa włoskiego.

Wydarzenie zostało zorganizowane w ramach projektu „Waloryzacja i udostępnianie zbiorów z czasów Wielkiej Emigracji oraz powstania Zgromadzenia Zmartwychwstańców”, który dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej.